روزی امام نقی مشغول قضای حاجت اکبر بودند که متوجه شدند نه آفتابه ای برای طهارت همراهشان است و نه برگی در آن نزدیکست. امام به ناچار ورقی از قرآنی که همراهشان بود را کندند و کمی خاک بر آن ریختند تا بتوانند مقعدشان را تیمم کنند

ناگهان شیعیان سامرا امام را در حال توهین به قرآن یافتند و بسیار برافروختند! امام نقی با خونسردی برخاستند و به حالت رکوع به شیعیان پشت کردند. سپس فرمودند: "شیعه نیست آنکس که با بوسه ای به مقعد متبرک شده امام عصر خویش با قرآن تجدید بیعت نکند." اصول مدیریت نقوی, تبدیل خطرات به فرصتها 

روباه